Pierre Beaumarchais
Türkiye İş Bankası
Kültür Yayınları
Tiyatro
199
Yazdığım diğer klasiklerden farklı olarak bu sefer bir opera oyunu olan Figaro’nun Düğünü veya Çılgın Gün ile karşınızdayım. Fransız oyun yazarı Pierre Beaumarchais tarafından 1784 yılında yazılmıştır ve yazarın ünlenmesini sağlayan Figaro üçlemesinin ikinci oyunudur. Paris’te doğan yazar 10 ay kadar İspanya’da yaşamıştır ve bu kitapta da bu sürede tasarladığı İspanyol karakterler bizlere eşlik etmektedir. Eser 1786 yılında liberettosu Lorenzo Da Ponte tarafından hazırlanıp, Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenerek Viyana’da sahnelenmiştir.
Ana karakterimiz Figaro, Kont Almaviva’nın özel uşağıdır. Kontes’in baş oda hizmetçisi olan Suzanne ile nişanlıdır ve evlenme hazırlıkları yapmaktadır. Olaylar bir gün içerisinde Kont Almaviva’nın sarayında gerçekleşmektedir. Figaro ve Suzanne evlenmek istemektedir ama bunun gerçekleşmesini istemeyen kişiler de vardır. Kont’un Suzanne ile kaçamak yapma isteği de onun evliliğe taş koymaya çalışmasına neden olmaktadır. Açıkgözlülüğü ve zekice cevaplarıyla tanınan Figaro olsa bile nişanlısı Suzanne de çok zeki bir kadındır ve oldukça da açık sözlüdür. İkisi birlikte önlerine çıkan tüm engelleri aşarak evlenmeye kararlıdırlar. Kontes’in, Kont’un kendisine olan sadakatinden duyduğu şüpheyle Suzanne ile birlikte yaptığı planlar da bu evliliği desteklemektedir.
Figaro’nun kurduğu ve başarılı olacağına oldukça inandığı planlar, tüm ana karakterlerin birbiriyle plan kurmasıyla tüm olayları iç içe geçirir ve tam bir karmaşa yaratır. Yanlış anlamalar, kötü tesadüfler ve saklanan planlara birlikte akıllarda kurulanlardan bambaşka olaylar birbiri ardına sıralanır. Komik talihsizliklerin ve absürt tesadüflerin arasındaki karakterlerin diyaloglarını okurken adeta izliyormuşçasına hikaye kafamızda canlanıyor. Komedi unsurlarının yanı sıra aristokratların ahlaksızlığının da eleştirildiği bu eserde Kont’un evliliğe bakış açısını anlattığı kısım ne kadar düşüncelerime ters düşse de bu terslik aristokratlara olan eleştirinin nedenlerini güçlendirmiştir. Bahsettiğim eleştiri de kitabın genel akışını bozmadan ince ve alaylı bir şekilde yapılmıştır. Olay örgüsü zekice kurulan, akıcı ve komik diyaloglara yazılan bu kitabı bir çırpıda bitireceğinizden eminim.
Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799), Fransız yazar, müzisyen, girişimci ve devrimci bir figür olarak tanınır. En çok “The Barber of Seville” (Sevil Berberi) ve “The Marriage of Figaro” (Figaro’nun Düğünü) gibi ünlü komedileriyle bilinir.
veya.
Çünkü.
Çünkü.
Bundan Böyle
Nedeniyle
veya.
Bu Yüzden.
Çünkü.
veya.
Çünkü.
Çünkü.
Bundan Böyle
Nedeniyle
veya.
Bu Yüzden.
Çünkü.
veya.
Çünkü.
Çünkü.
Bundan Böyle
veya.
Çünkü.
Çünkü.
Bundan Böyle
Nedeniyle
veya.
Bu Yüzden.
Çünkü.
Nedeniyle
veya.
Bu Yüzden.
Çünkü.