Howard Schultz, olması gerekeni hayal etmiş ve “Neden olmasın?” demiş ve bu sayede çoğu insanın bir kere bile olsa elinde bardakla sokakta yürümesini sağlamıştır. Büyük bir kurum içinde küçük kalmayı başarmış, çalışanların ve müşterilerin şirketle duygusal bir bağ kurmasını hedeflemiştir. Bunu bardakların üzerine isim yazarak onları tanıyormuşçasına kendisine yakın tutmayı amaçlamıştır.. 1987’den bu yana şirketin büyümesini gördüğümüz için bunu başardığını da anlayabiliyoruz. Misyon ve değer katmanın yanı sıra yaşadığı değişik olaylar karşısında aldığı kararlar, şirketi batmaktan kurtarması ve dağıtım ağını nasıl geliştirdiği ile ilgili güzel bilgiler bu kitapta bulunabilir.

Kitabı okuduğunuzda sizlerin maddi açıdan bir şey kazanmanıza yardımcı olacak bilgilerin olup olmayacağını bilemem ama kesinlikle Howard Schultz’un “Değer belirlemek ve insanlara önem vermek” gibi insana misyon katan görüşleri canlı bir örnekle önümüze kadar geldiği için yaptığınız işe bakış açınız değişecektir. Zaten girişimcilere veya iş insanlarına para kazandıracak en önemli nokta budur. Bu yüzden bence Howard Schultz’un yaptığı en önemli iş Starbucks şirketine çok kaliteli bir vizyon getirmesiydi. Getirdiği vizyona o kadar inanmıştı ki şirketteki herhangi bir kusuru kendi kusuru olarak görüyordu.

Yatırım bulma aşamasında 242 kişi ile görüşüp 217’sinden “Hayır” cevabını almış ama asla pes etmemişti. Zaten pes etmiş olsaydı bugün sokaklarda insanlar ellerinde bardaklarla yürüyor olmaz, Starbucks dükkanları buluşma yerleri olarak görülmezdi.